بحران

توماس پین که در آمریکای امروز از او به عنوان یکی از «پدران بنیان‌گذار» یاد می‌کنند، فیلسوف و اندیشمند درجه اول نبود، اما بلد بود افق آینده را برابر چشمان ساکنان قاره‌ی نو بگشاید و به آنها مزایای متحد ماندن و تشکیل اتحادیه‌ای از ایالات را بیاموزاند و برای رسیدن به استقلال از ژنرال جورج واشنگتن برده‌دار و توماس جفرسون متفکر سیاسی و بنجامین فرانکلین دانشمند و سیاست‌پیشه هم‌زمان استفاده کند. او اعلام کرد: «روزگار ما را یافته است». او طعم وقت را چشید و دریافت زمان بریدن بندناف از بریتانیای کبیر است. بحران هفت ساله منتهی به استقلال آمریکا که از آن برخی به «انقلاب آمریکا» در اواخر سده هیجدهم یاد می‌کنند، در سده نوزدهم در جنگ شمال و جنوب ادامه یافت و هنوز هم ادامه دارد اما از شدت آن کاسته شده است. ما هم دیگر در «ممالک محروسه ایران» نیستیم و جامعه‌ای متفاوتیم و خامی است که فکر کنیم توماس پینی در میان ما ظهر می‌کند و راه رسیدن به هدفی را هموار خواهد کرد. لنین، نلسون‌مندلا و گاندی هم در میان ظهور نکرده‌اند و نخواهند هم کرد.