کتاب بغض غزل

هیچ وقت فکر نمی‏کردم برایم این‏قدر سخت باشه. همیشه می‌‏گفتند بهترین روزهای عمر آدم دوران دبیرستان است، اما هیچ وقت ‏منظورشون رو نفهمیدم. بعد از این‏که آخرین امتحانم رو تمام کردم ‏دوست نداشتم از سر جلسه و از پشت میز و نیمکت بیرون بیایم ولی ‏آن روز آخرین روزی بود که با بچه‏ها توی مدرسه کنار هم بودیم. ‏باورش برایم سخت بود که منم بزرگ شده باشم و دیگر نخوام به ‏مدرسه برم البته هر چند می‏دونستم تابستان دوباره برمی‏گردم چون ‏صد در صد دو، سه درس رو تجدید به ارمغان می‏آوردم. دلم گرفته‏ بود، بغض کرده بودم ولی مجبور بودم برای آخرین بار با بچه‏ها این راه همیشگی را برگردم، راهی که دیگر هیچ وقت با بچه‏ها نمی‏اومدم و نمی‏رفتم.