بوته بر بوته

توجه به حجازی، اکنون و بعد از نیم قرن که از انتظار اولین داستان بلند او-هما- می گذرد، بی آن که به منزله ی ادای دین باشد یا یک تمایل قلبی، صرفا طرح سوال است. دست کم روحیه و رفتار سه نسل به رمانتیسم رقت آلود آمیخته به اشک و آه او، به عشق لابه آمیز بچه گانه ای که جاذبه ی جسم را هوس آمیز و هرزه می پنداشت و پناه در آن هوا های ملکوتی می جست که خود رنگی از انصراف و خودآزاری داشت… .