بیماری منتهی به مرگ

«بیماری منتهی به مرگ» کتاب دیگری از فیلسوف بزرگ دانمارکی، «سورن کی یر کگور» است که با اثر شگرفش «ترس و لرز» شناخته می شود. «کی یر کگور» که ساختار و جهان اندیشه اش همواره بر محور تشکیک و تردید و شناخت انسان و احوالات وجودی اش استوار بوده است، در «بیماری منتهی به مرگ» به همانی می پردازد که عموم اندیشمندان، هنرمندان و نویسندگان چند قرن اخیر درگیر آن بوده اند؛ امید و ناامیدی، این یا آن؟! «سورن کی یر کگور» با علاقه ی ویژه و وافرش به پیاده روی در کوچه و خیابان، ساعت های زیادی را به مشاهده ی مردم و احوالات شان اختصاص می داد و پس از آن بود که نوشتن را آغاز می کرد. از پس همین سیر و سفر میان آدم ها و تدقیق در شکل زیستنشان، پرسش های بسیاری درباره ی زندگی، مرگ، چگونگی هرکدام و اصالت و ارزششان برای انسان مسیحی در سپهر اندیشه ی «کی یر کگور» به وجود آمد که منتهی شد به نوشتن کتاب «بیماری منتهی به مرگ». «کی یر کگور» وضعیت های انسانی چون شادی، اندوه، اضطراب، تشویش، سرخوردگی، وجدان و … را ژرف تر از ابعاد روانشناسانه و در ساحتی دیگر، به هستی شناسی و اصالت وجود مرتبط می دانست. «بیماری منتهی به مرگ»، کنکاشی ست در فهم انسان مسیحی از جهان، چرایی و چگونگی زیستنش. این نابغه ی دانمارکی، معترف بود که نزد انسان مسیحی «در مرگ بی نهایت بار امید بیشتر هست تا در زندگی»، درحالی که خودش میل بی وقفه به فهم جهان و انسان داشت و عشق در معنایی به تمامی انسانی درونش شعله ور بود.