کتاب بی سرزمین

در این اثر حال و هوایی نوستالژیک دیده می شود. این روزها در وطن، خارج از وطن و همه جا نوعی احساس غربت همراه آدم است. در همین شهر تهران که یک عمر در آن زندگی کرده ایم، وقتی وارد خیابان ها می شویم، با وجود این آسمان خراش ها، برج ها و ساختمان های زشت و بی قواره، اصلا خیابان های شهرمان را نمی شناسیم و برای تهرانی که قبلا می شناختیم، دل تنگ می شویم.