تئاتر و شقاوت

سی و هشتمین شمارگان از مجموعه ی حاضر با هدف ارتقای سطح کمی و کیفی هنر نمایش و تامین نیاز هنرمندان، دانش آموختگان و دوست داران این هنر در زمینه های فنی، دربردارنده ی نقدی است از “پیربرونل” استاد دانشگاه سوربن درباره ی تئاتر و همزادش، اثر “آنتونی آرتو”. وی در بخشی از سخنان خود می گوید: “تئاتر شقاوت به خاطر این که نوعی روان پلایی است، نوعی درمان روح، اما درمانی خشونت بار با همانندسازی همراه است. همانندسازی هنرپیشه و تماشاگر و هم چنین نویسنده و تماشاگر، تئاتر شقاوت در سویه ی ادبی خود به نظر یک تئاتر ارسطویی است. تئوری تئاتر “ارتو” در این مورد کاملا با تئاتر غیر ارسطویی “برشت” فرق می کند، تئاتری که به روان پالایی، به عمل روان شناسانه ی ویژه ای که روان پالایی بر آن متکی است، معترض است، به همانندسازی تماشاگر و شخصیت های نمایشی که بازیگران، نقش آن ها را ایفا می کنند.