تاریخ مطبوعات ایران

«تاریخ مطبوعات ایران» اثری ارزشمند از سید فرید قاسمی، نویسنده و پژوهشگر حوزه تاریخ مطبوعات است که مطبوعات ایرانی را از بدو تولدشان در ایران تا پس از انقلاب ۱۳۵۷ بررسی کرده است. بخش انتهایی این کتاب هم به بررسی پیشینه مطبوعات و روزنامه‌نگاری در جهان می‌پردازد. پایهٔ کتاب حاضر، گفتارهایی است که فرید قاسمی برای دانشجویان رشته‌های ارتباطات، کتابداری و اطلاع‌رسانی، تاریخ و کتابداران بخش نشریه‌های ادواری شماری از کتابخانه‌ها گفته است. «نخستین چاپخانهٔ ایران، در اصفهان، دو سال پس از نشر اوّلین کتاب، ورقه‌ای به زبان ارمنی در سال ۱۰۵۰ ق انتشار دارد که به فارسی، گزارش پدران کویر، ترجمه می‌شود. سیاحانی که در همان سال‌ها به ایران آمده‌اند، از روزنامه‌های دستنویس دیوارکوب/ روزنامهٔ خطی، که گاه به شیوهٔ حک و پرس نشر می‌یافت، سخن به میان آورده‌اند که پیشینهٔ دیرینه‌تری در ایران دارد. تفصیل این اشارت‌ها روا نیست و به منزلهٔ خروج از بحث اصلی قلمداد می‌شود چرا که گفتار ما دربارهٔ روزنامه‌نگاری چاپی به مفهوم امروزی است که سه گونهٔ سنگی، حروفی/ سربی و ژلاتینی‌اش برای ادواری‌های روزگار قاجار معمول بود….»