کتاب تایپوگرافی

“تایپوگرافی” یا “حروف چینی” هنری است از طراحی یا دیزاین که توسط تایپ صورت می گیرد. “فرشید مثقالی” در کتاب “تایپوگرافی” حیطه ای که توسط آن تعریف می شود را مورد بررسی قرار داده است. پس از ارائه ی پیشینه ای برای خط و نوشته، “فرشید مثقالی” اشاره می کند که واژه فونت یا تایپ از دوره ی گوتنبرگ و عصر چاپ مورد استفاده قرار گرفته است؛ بنابراین تایپ متعلق به دوران نشر است و هدف اصلی آن هم به طور کلی انتقال اطلاعات می باشد. این پدیده از ابتدای ظهور خود به عوام تعلق داشت و اگر خوشنویسی برای فرهنگ خواص به کار گرفته می شد، تایپ این امکان را فراهم نمود که خوشنویسی بدون خطاط و برای انتقال اطلاعات به عوام مورد استفاده قرار گیرد.به طور عمده دو تعریف برای “تایپوگرافی” مطرح است که نخست انتخاب نوع و اندازه ی تایپ فیس و فاصله ی بین سطر و حروف بر اساس معنای متن مد نظر می باشد و تعریف دوم همان است که پیشتر بیان شد و آن هنر دیزاین با تایپ است. “تایپوگرافی” نمی تواند به شیوه ای مستقل از زمینه ای که در آن به کار گرفته شده تحت بررسی قرار بگیرد و باید در کنار سایر عناصری که یک کار گرافیکی را تشکیل می دهند، تجزیه و تحلیل شود. از ویژگی های برجسته ی کتاب “تایپوگرافی” به قلم “فرشید مثقالی”، بررسی، نقد و ارائه نقاط قوت و ضعف تایپ فیس های عربی، فارسی و لاتین از دیدگاه های گوناگون می باشد و برای افرادی که به دنبال منبعی حاوی اطلاعات پایه از “تایپوگرافی” هستند، یک اثر تالیفی کمک کننده به حساب می آید.