کتاب خانه ی پله ها

پیتر. لولا. بلاسم. ابیگل. اولیور. پنج نفر شانزده ساله. همه یتیموهمه ساکن یتیم خانه های دولتی. تا آن که روزی آن ها را به جایی می برند که نه بیمارستان است و نه زندان، نه شبیه به هیچ جای دیگری. در این مکان غریب، نه دیواری در کار است و نه سقفی و نه کفی: فقط و فقط پله هایی که تا ابد ادامه دارند؛ به علاوه ی دستگاهی که انگار می خواهد به آن چیزی یاد بدهد.