حقیقت آن است که طنز در طول تاریخ ایران و در محیط‌های حاکمیت اغلب جابرانه، بیش‌تر رسانه انتقاد از ستم بوده است. طنز، فریاد کسی است که با نگاهی از ژرفا، زخم هایی را بر تن جامعه و مردم می‌بیند و درد آن را بر تن خویش حس و ناگزیر فریاد میکند اما چون حنجره‌ای زیبا دارد -که همان قریحه طنز اوست. مثل قناری ، فریادش به گوش ما شنیدنی و زیباست و…
نقد و بررسی‌ها
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.