«کشف الاسرار و عدة الابرار» کتابی در تفسیر قرآن، عظیم ترین و قدیمی ترین تفسیر عرفانی فارسی از کلام وحی است که توسط ابوالفضل رشید الدین میبدی در دهه ۵۲۰ قمری نوشته شده است.
دست مایه میبدی برای تألیف این تفسیر عظیم، تفسیر بسیار مختصر و موجزی بود که خواجه عبدالله انصاری، دانشمند عارف و حنبلی مذهب، نوشته بود و میبدی نیز هم چون انصاری در تفسیر خود سخنان مسجّع را به کار گرفت و در تنظیم مطالب و زبان ارائه ی آن ها، نهایت ذوق و سلیقه را به خرج داد.
از ویژگی های مهم این تفسیر گرانقدر می توان به ترجمه قرآن کریم به زبان فارسی روان و زیبا، بهره گیری از سخنان امام علی(ع) و فرزندان او در شرح و بیان آیات، شأن نزول آیات و طرح مسائل فقهی و کلامی، بحث های لغوی و صرفی و نحوی فراهم آوردن مجموعه ای از اصطلاحات عرفانی و شرح آن ها، ارائه ی نمونه های عالی ادبی در فصاحت و بلاغت ادب فارسی و… اشاره کرد.
رشید الدین میبدی در این کتاب ابتدا بخشی از آیات را بدون توضیح به فارسی ترجمه کرده، سپس عقاید مفسرین و تحقیقات اهل فن را درباره تفسیر همان قسمت شرح می دهد و در بخش سوم به بیان نکات عرفانی خصوصا به نقل از خواجه عبدالله انصاری می پردازد.
نقد و بررسی‌ها
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.