روح مستعار

هر انسان زنده شعری ست که مرگ آن را می سُراید. برخی شعرها کوتاه و برخی بسیار بلند هستند وقتی که شعری به پایان برسد، کسی می میرد. گاهی مرگ به شعری می اندیشد اما هرگز آغازش نمی کند. عده ای هم هستند که آغاز شده اند ولی ناگاه نیمه کاره رها می شوند. بیچاره آن هایی که تا ابد ناتمام می مانند…!