استفاده از زبان حال در واقع نوعی هنرنمایی شاعرانه و شگردی ادبی است، و این نوع شگرد در ادبیات جهان، از جمله ادبیات پارسی، بسیار رایج بوده و نویسندگان و شاعران با استفاده از آن گونه‌های ادبی مختلف خلق کرده‌اند.
خصوصیت همه این گونه‌ها این است که همه جنبه ادبی و خیالی دارند و سخنانی که در آنها آمده است به زبان حال است نه قال.
بررسی انواع و اقسام مطالب زبان حالی در آثار نظم و نثر پارسی کاری است که در کتاب حاضر به عهده گرفته شده است.
نقد و بررسی‌ها
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.