زیبایی شناسی فهم انسان

در زیبایی­ شناسی فهم انسان؛ معنای بدن، مارک جانسون کار پیش­گام خود در مورد ارتباط میان علوم شناختی، زبان و معنا را که نخستین بار در اثر کلاسیک استعاره­هایی که با آن­ها زندگی می­کنیم مطرح شد ادامه می­دهد. جانسون از پژوهش­های اخیر در مورد رشته­ی جوان روان­شناسی استفاده می­کند تا نشان بدهد که چه­گونه بدن، حتی پیش از تکوین خودآگاهی، معنا تولید می­کند. از این­جا، او برای کاوش بیش­تر خاستگاه­های بدنی معنا، اندیشه، و زبان به علم عصب پایه­ی شناختی روی می­آورد و ابعاد فراوان معنا – از جمله تصویرها، کیفیت­ها، عواطف، و استعاره­ها – را که همه در برهم کنش­های فیزیکی بدن با جهان ریشه دارند به بررسی می­گیرد. جانسون، با برداشت از روان­شناسی هنر و فلسفه­ی عمل­گرا، استدلال می­کند که همه­ی این جنبه­های معنا سازی اساسا زیبایی شناسانه هستند. او نتیجه می­گیرد که هنرها اوج تلاش­های انسان برای یافتن معنا هستند و مطالعه­ی ابعاد زیبایی شناسانه­ی تجربه­ی ما برای کشف مبنای بدنی معنا حیاتی است.