کتاب سایه بان نگاهت

روی نیمکت نشسته بود و مثل همیشه به این آهنگ گوش می­داد. خودش هم     نمی­دانست چرا و نمی­دانست از این آهنگ چه می­خواست! فقط گوش می­داد این­قدر گوش می­داد تا شاید، شاید کمی از دردهایش، از آه­هایش، از حسرت­هایش کم شود! این آهنگ برای او یادآور دوست داشتنی­ترین و در عین حال دست نیافتنی­ترین فرد زندگیش بود.