کتاب سینما و افق های آینده

درباره سیدمرتضی آوینی زیاد گفته و شنیده شده اما به عادت همیشگی، این همه گفتن و شنیدن، راهی به اندیشه فرد نمی برد؛ او را در هاله ای قدسی قرار می دهد و نمی توان درباره اندیشه و ضعف ها و قوت فرد سخن گفت. این همه وقتی پیشوند «شهید» هم به نام فرد اضافه شود، تشدید هم می شود. فضا به گونه ای شده که «…بخش عمده ای از علاقه مندان آوینی به جای تلاش برای شناختش، اعتقادات او را حدس می زنند!» بر مبنای حدس و گمان است که دوستی و دشمنی های ما شکل می گیرد و احتمالا چون دستگاه رسمی تبلیغاتی کشور، از آوینی به نیکی یاد می کند، ما از او بدمان می آید. به هرحال آوینی را هم مثل همه دیگران می توان دوست یا دشمن داشت یا نسبت به او بی تفاوت بود ولی قبل از هر کنشی، باید او را شناخت.