کتاب صد سال تنهایی

صد سال تنهایی یکی از جذابترین کتاب هایی است که بدون شک باید دو بار خوانده شود؛ زیرا به گونه ای نوشته شده که انگار دو نویسنده آن را نوشته اند. در خوانش اول با متنی رودرروییم که همه چیز آن رک و سرراست بیان شده؛ نویسنده ای به نام گابریل گارسیا مارکز تاریخ بنیانگذاری ماکوندو را با شیوه ی کتاب مقدس و مبالغه ای طنزگونه بیان میکند آئورلیانو پسر خوزه آرکادیو پسر آئورلیانو پسر خوزه آرکادیو.

در خوانش دوم سرآغاز داستان در بخش های پایانی گفته میشود؛ می فهمیم که تاریخچه ی ماکوندو در کاغذهای جادویی ملکیادس کولی نوشته شده که پیش از آن صد سال به عنوان یک فرد حاضر بوده و در صد سال بعدی به عنوان راوی همه چیز را بیان میکند در این فاصله دو موضوع پیش می آید کتاب از نو شروع شده اما این بار حوادث تاریخی در جریان با داستانهای اسطورهای تاریخی در هم پیوند خورده اند.

بخشی از مقدمه ی کارلوس فوئنتس بر کتاب صد سال تنهایی