خوانندگان آثار کافکا همواره او را از خلال نوشته ها و خاطرات دوستش ماکس برود یا در آیینة آثاری چون «مسخ» می بینند: تصویر مردی که روزی به شکل حشره ای هولناک از خواب برمی خیزد… طبیعی است که روایتگر چنین قصه ای را انسانی افسرده و از جهان بریده بپنداریم. به گفتة رادک مالی (نویسنده کتاب) کافکا با جهان مشکل داشت و جهان نیز تا به امروز با او مشکل دارد. ولی این بار، در این کتاب کم برگ درمی یابیم که کافکا انسانی شبیه ماست – و یا دست کم تا حدودی شبیه ما.در اینجا کافکا را از دریچه زندگی واقعی اش مشاهده می کنیم؛ مرد جوانی که مشتاقانه از زندگی بهره می جوید: به سفر می رود، شنا و قایقرانی می کند، چند بار عاشق می شود و… البته همه را به شیوة خودش!اما ویژگی دیگر کتاب، طنز پنهان در قطعات کوتاه آن است که تصویرگری هنرمند (رناتا فوچیکوا) آن را به تصویر کشیده است. در این کتاب، بیشتر تصاویر سخن می گویند. تا آن جا که گویا دو بار باید کتاب را خواند: یک بار نوشته ها را، یک بار تصاویر را.این طرح ها و نوشته های کوتاه به گونه ای مهم ترین آثار کافکا را نیز در خود جای داده اند. چکیده هایی از «مسخ»، «حکم» (محاکمه)، «قصر» و … که البته به تلخی خود این آثار نیستند.
نقد و بررسی‌ها
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.