قناری باز

این کتاب هشت داستان کوتاه دارد. نکته ای که در بیشتر داستان های مجموعه و این داستان دیده می شود استفاده از ابزار گریز به گذشته یا فلاش بک است که از این رهگذر قصه ای در قصه دیگر روایت می شود.

«اسماعیلیون» داستان های «قناری باز» را برخلاف مجموعه ی قبلی خود منفک از یکدیگر روایت کرده است و ارتباطی میان داستان ها نیست به نحوی که هرکدام روایت گر حال و هوای خاص خود هستند و این فضا به قدری متفاوت است که گویی هر کدام در یک برهه ی زمانی خاص و جدا افتاده از زندگی نویسنده نگارش شده اند.

درون مایه ی بیشتر داستان های این مجموعه، «حسرت» است. حسرت از دست دادن کسی، چیزی، زمانی و حتی عمری. فقدان چیزی در زندگی شخصیت های داستان ها، آن ها را وا می دارد تا خود را در موقعیت های قابل لمس قرار دهند که برای درک و فهمش نیازی به تفکر نیست.

نکته ی جالبی که در بیشتر داستان های این مجموعه دیده می شود استفاده از ابزار گریز به گذشته یا فلاش بک است که از این رهگذر قصه ای در قصه ی دیگر روایت می شود، به نحوی که از فضای نوستالوژی سال های قبل تا فضای جنگ و شهری در این داستان ها مشاهده می شود.