کتاب «ملی گرایی» نوشته رابیندرانات تاگور (۱۹۴۱-۱۸۶۱)، شاعر، فیلسوف و موسیقی دان، بلند آوازه هندی است. تاگور برای بیان اندیشه هایش از قالبی رمانتیسم در اشعارش استفاده می کرد، اشعاری که وامدار فرهنگ، دانش و سرودهای جاویدان هند باستان بود. در این کتاب تاگور، به مسأله جهانی شدن و بحث پیرامون درهم تنیده شدن سطوح مختلف زندگی که از جدی ترین موارد مطرح در حوزۀ جهانی است، می پردازد. بسیاری از متفکرین با توجه به طرز دید و نحوۀ برداشت شان در توجیه و تعریف از این مقوله ی فراگیر با یکدیگر در اختلافند و همواره سعی در رسیدن به تعریف و شرح روشنی از آن دارند. با توجه به اهمیت دست یافتن به مفهوم ملت و روش های رسیدن به هنجارهای “ملی گرایی” و رابطۀ “دولت- ملت “در همه جوامع ، تلاش نویسنده برای دستیابی به این مفهوم خواندنی خواهد بود. در بخش اول کتاب «ملی گرایی» می خوانیم: « ناسیونالیزم در ژاپن اسیر افسردگی شدن، بدترین نوع اسارت است که آدمی را ناامیدانه در زنجیرهای بی اعتقادی به قدرت خویش گرفتار می کند. بارها با آوردن دلیل و برهان بیان کرده ایم، که ملت آسیا در گذشته زندگی می کند، درست همچون مقبره ای باشکوه که در تلاش جاویدان نشان دادن مرگ تمام جلا و عظمتش را به نمایش می گذارد. در مورد کشورهای قاره آسیا گفته می شود که هیچ گاه نمی توانند، مسیر تعالی و پیشرفت را طی کنند ازاین رو به ناچار نگاهشان معطوف به پشت سرشان است. ما آسیایی ها نیز این اتهام را پذیرفته ایم و حتی به تدریج به آن معتقد شده ایم. در هندوستان جمع تحصیل کرده عظیمی را می شناسم که از احساس حقارت بر خواسته از این اتهام خسته شده اند. بنابراین با بهره گیری از تمام منابع خودفریبی تلاش کرده اند، تا آن اتهام را به خودستایی و سربلندی تبدیل کنند».
نقد و بررسی‌ها
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.