من خوبم نگران نباش

هوا خیلی آهسته تاریک می شود. پل در سالن به ایرن و کلر ملحق می شود. دنبال هم می روند. وقتی یکی از آنها جابه جا می شود، بقیه هم دنبالش می کنند. همه اتاق کلر می روند. گریه کنان بالا آمده است. گفته می خواهد تنها باشد. موقع غذا بود. کلر به ماهی اش دست هم نزد. ده لیوان آب خورد. گلویش خشک بود و احساس خفگی می کرد. از جایش بلند شد. پل و ایرن به هم نگاه کردند. هر کدام از یک طرف میز. بدون هیچ حرفی بلند شدند و بشقاب به دست به نوبت از پله ها بالا رفتند.