مومو

«مومو» همچنین به عنوان آقایان خاکستری یا مردان خاکستری شناخته می شود ، یک رمان فانتزی از مایکل انده است که در سال 1973 منتشر شد. این داستان در مورد مفهوم زمان و نحوه استفاده آن توسط انسان ها در جوامع مدرن است. این کتاب در سال 1974 برنده Deutscher Jugendliteraturpreis شد.در خرابه های یک آمفی تئاتر درست در خارج از یک شهر بی نام ، مومو زندگی می کند. یک دختر کوچک و مرموز. او بی سواد است و نمی تواند حساب کند و نمی داند چند سال دارد. وقتی از او سوال شد ، او پاسخ می دهد ، “تا آنجا که من به یاد می آورم ، من همیشه آنجا بوده ام.” او در محله قابل توجه است زیرا توانایی فوق العاده گوش دادن دارد . او به سادگی در کنار مردم و گوش دادن به آنها می تواند به آنها کمک کند تا پاسخ مشکلات خود را پیدا کنند. توصیه هایی که به مردم می شود “برو مومو رو ببین!” تبدیل به یک عبارت خانگی شده است و مومو دوستان زیادی را پیدا می کند.این جو دلپذیر با ورود مردان ناشناس از بین می رود.این افراد عجیب که به شکل مردان خاکستری ، پوست خاکستری و کچلی ظاهر می شوند ، خود را به عنوان نماینده بانک Timesavings معرفی می کنند و ایده “صرفه جویی در زمان” را در میان مردم ترویج می دهند: ظاهرا می توان زمان را به بانک سپرده. پس از مواجهه با مردان خاکستری ، مردم مجبور می شوند که همه چیزهای دلپذیر خود را فراموش کنند. به تدریج نفوذ شوم مردان خاکستری بر کل شهر تأثیر می گذارد: زندگی عقیم می شود. از همه چیزهایی که اتلاف وقت در نظر گرفته به حساب می آیند محروم می شوند. مانند فعالیت های اجتماعی ، تفریح ، هنر ، تخیل یا خواب. ساختمانها و لباس ها برای همه دقیقا یکسان ساخته می شوند و ریتم زندگی سریع می شود….