هدرا

وقتی روح زنی را با گفتن یک دوستت دارم ساده درگیر کردی، فکر نکن همه چیز تمام شده است؛ این تازه شروع ماجرای توست. حالا باید طاقت خیلی چیزها را داشته باشی. زن مستقلی که تا دیروز با لبخند مغرورانه اش دلت را می لرزاند، شاید از فردا آن قدرها هم مغرور و متکی به خود نباشد. زن دور از دسترسی، که روزی در فکر جور کردن بهانه ای برای تماس با او بودی، شاید از فردا، قبل از تو، تلفن را بردارد برای فریاد دلتنگی ها… شاید دیگر همیشه موقع دیدار نخندد… شاید دیگر از کنار دیر آمدن هایت ساده نگذرد. باید طاقت دلگیری ها، طاقت دلتنگی ها، طاقت نخندیدن ها و بغض کردن ها، حتی طاقت حسادت های عاشقانه اش را داشته باشی. باید خوشحال باشی که دل او با دیدن لبخند زنی به رویت می لرزد و بعد تا ساعت ها به تو سخت می گیرد. باید بفهمی که همه ی این ها برای او معنای «دوست داشتن» می دهد.
او روی تو و امنیت شانه هایت حساب کرده است، وگرنه همچنان همان زن مغرور خنده رویی بود که روزی خنده هایش دلت را می برد… اگر عاشق دست نیافتنی بودن یک زن شده ای، باید بدانی عشقت پس از گفتن آن جمله ی دو کلمه ای خواهد مرد. زنان دست نیافتنی، زندگی شان را پای آن یک مردی می گذارند که کلید قلبشان را پیدا کرده است؛ و آن وقت دیگر از دست نیافتنی بودنشان فاصله می گیرند. مبادا به چنین زنی بگویی: دوستت دارم و بعد از بودن و داشتنش دلزده شوی! پیش از گفتن «دوستت دارم» به همه ی این ها فکر کن… و اگر طاقت نداری کنار لیلی های دیوانه بمانی، در اولین فرعی از این جاده خارج شو… لیلی های دیوانه به آب و آتش می زنند…