هر دو در نهایت می میرند

از پرفروش ترین کتاب های نیویورک تایمز

بررسی کتاب هر دو در نهایت می‌میرند

آدام سیلورا، در این داستان غم‌انگیز و در عین حال امیدوارکننده، درباره دو انسانی که زندگی‌شان در طی یک روز فراموش‌نشدنی دستخوش تغییر می‌شود، به ما یادآوری می‌کند که زندگی بدون مرگ و عشق و همینطور بدون فقدان معنایی ندارد.

در تاریخ 5 سپتامبر، اندکی پس از نیمه‌شب، شرکت قاصد مرگ با متیو تورز و روفوس امتریو تماس می‌گیرد تا به آن‌ها خبر ناگواری بدهد: آن‌ها قرار است امروز بمیرند.

متیو و روفوس دو فرد کاملاً غریبه‌اند، اما هرکدام، به دلایلی متفاوت می‌خواهند دوستی تازه در آخرین روز زندگی‌شان پیدا کنند. خوشبختانه برنامه‌ای به نام «آخرین دوست» برای این کار وجود دارد که در آن، متیو و روفوس قرار است با آخرین ماجراجویی خود روبه‌رو شوند و در عرض یک روز، یک عمر زندگی را تجربه کنند.

مرور کتاب هر دو در نهایت می‌میرند از آدام سیلورا

کتاب «هر دو در نهایت می‌میرند» داستان متیو و روفوس، دو فرد کاملاً متفاوت ساکن نیویورک است که بالاخره، در سپیده‌دم روزی، قاصد مرگ، شرکتی که به افراد درباره آخرین روز زندگی‌شان هشدار می‌دهد، با آن‌ها تماس می‌گیرد.

آن‌ها به تو نمی‌گویند که دقیقاً کی و چطور قرار است بمیری. تنها می‌گویند که قرار است در طی 24ساعت آتی این اتفاق بی‌افتد و اینکه بهتر است که خداحافظی‌هایت را بکنی و کارهایت را سروسامان بدهی.

هنگامی‌که متیو، که بسیار هم خجالتی و تودار است، این پیام را دریافت می‌کند، وحشت‌زده می‌شود و تصمیم می‌گیرد که از آخرین روزی که دارد، بیشترین بهره را ببرد. ولی نمی‌تواند خود را وادار به خارج‌شدن از آپارتمانش کند. در همین زمان است که به فکر دانلود برنامه «آخرین دوست» می‌افتد، برنامه‌ای که دکرها (افرادی که با آن‌ها تماس گرفته می‌شود) را به هم متصل می‌کند و به آن‌ها فرصت ملاقات در آخرین روز زندگی‌شان را می‌دهد. و اینگونه بود که او با روفوس، فرد بی‌سرپرستی که به خاطر ناکارکردن شخصی، تحت‌تعقیب پلیس است، آشنا می‌شود و آخرین روز زندگی خود را با او سپری می‌کند.

 « ممکن است در خانواده‌ای به دنیا بیایید، اما نهایتاً دوست از آب درآیید. به این موضوع پی خواهید برد که باید از بعضی‌ها بگذرید، در حالی که بقیه ارزش به‌جان‌خریدن هر خطری را دارند.»

آنچه که بیشتر از هرچیزی درباره «هردو درنهایت می‌میرند» متأثرم کرد، این بود که من هم مانند متیو و روفوس، در مقطعی از داستان، کاملاً فراموش کردم که آن‎ها درحال گذراندن روز آخر زندگی‌شان هستند. آنقدر غرق در ماجراجویی و دوستی درحال شکل‌گیری‌شان بودم که عنوان کتاب را فراموش کردم…، که به شدت اشتباه بود!!!

کتاب «هر دو در نهایت می‌میرند» درباره فهرست کارهایی نیست که معمولاً افرادی که قرار است بمیرند، می‌خواهند پیش از مرگ انجام دهند؛ بلکه درباره دو فرد محکوم به فنا است که حالا بهترین لحظات‌شان را زندگی می‌کنند؛ دارند یاد می‌گیرند که به یک غریبه اعتماد کنند؛ سنگ‌هایشان را با افرادی که ترک کرده بودند، وا بکنند و از همه مهم‌تر، جرأت عشق ورزیدن تا لحظه آخر را داشته باشند.

«شاید بهتر آن است که برای یک روز کار درست را انجام دهید و خوشحال باشید به جای آنکه تمام عمر را به اشتباه سپری کنید»

«هر دو در نهایت می‌میرند» حس و حالی عجیب‌و‌غریب دارد، چراکه سرتاسر تلخ و ملال‌انگیز نیست و درعین حال، تمامی آن هم روشن و امیدوارکننده نیست. داستانی که آدام برایمان تعریف می‌کند، داستانی ناراحت‌کننده و توأمان با لذت و درد است. در هر صفحه مرگ احساس می‌شود، اما عشق و دوستی و خانواده نیز وجود دارد. در کنار گریزناپذیری از پایان یافتن همه‌چیز، احساسی مهیج درباره مسیری که تا لحظه موعود طی می‌کنند نیز وجود دارد.

این که چطور آدام سیلورا ما را مجاب به پذیرش رابطه در همان روز آخر می‌کند، حیرت‌انگیز است، چراکه برخلاف انتظار، او از عشق در نگاه اول مرسوم استفاده نکرده است. فکر می‌کنم «هر دو در نهایت می‌میرند» حاکی از این است که پیوندها، هنگامی‌که در شرایط پرتنش و سخت شکل می‌گیرند، تا چه حد می‌توانند قدرتمند باشند. آنچه که درباره این بعد از کتاب دوست داشتم، این بود که جدای از بحث مرگ، هرچیزی انتخابی بود: اعتمادکردن، گذران وقت با هم، رفتن به مکان‌های خاص، دوست‌شدن و اهمیت‌دادن به دیگری. هرچیزی حاصل انتخاب بود و سرنوشت در آن دخالتی نداشت.