کتاب پیش رو پژوهشی است در باب نسبت های میان هنر و آنارشیسم که می کوشد این پیوند را در تاریخ هنر و سیاست دنبال کند. پرسش محوری نویسنده این است که چرا جنبش آنارشیستی هنر را ساحتی به غایت ارزشمند می داند و بر آن است تا این پرسش را با بررسی مفهوم فردیت به مثابه ی وجه مشترک این دو پاسخ گوید. گویی آزادی خلاق همان عنصری است که هنر را به آنارشی پیوند می زند. “انتلیف” با مرور هنر اروپایی و آمریکایی از کمون پاریس تا جنگ جهانی دوم، تلاش می کند تا از این زاویه تعامل هنرمندان آنارشیست را با موضوعاتی چون آزادی، خشونت، فمنیسم و غیره بررسی کند.
نقد و بررسی‌ها
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.