هینه یانه

“هینه یانه” اثری است از “ع پاشایی” که طی آن یکی از فرقه‌های بزرگ مکتب بودیسم را مورد بررسی قرار می‌دهد.پس از مرگ گوتاما بودا در سال 400 قبل از میلاد، بودیسم به دو فرقه تقسیم شد: “مهایانه” و “هینه یانه”. فرقه “مهایانه” به الوهیت بودا اعتقاد داشته و بت‌پرستی را در بودیسم تشویق می‌کرد. اما فرقه “هینه یانه” به الوهیت بودا اعتقادی نداشت و بر نجات فردی از طریق انضباط شخصی و میانجیگری تأکید داشت. بودیسم “مهایانه” گوتاما بودا را موجودی الهی می‌داند که به پیروان خود کمک می کند تا به نیروانا برسند و پیروان بودیسم “مهایانه” را می‌توان در چین، کره جنوبی، ژاپن و تبت یافت. بودیسم “هینه یانه” در سریلانکا، میانمار، تایلند، کامبوج و لائوس دنبال می‌شود. متون مقدس بودیسم “مهایانه” به زبان سانسکریت نوشته شده؛ این در حالی است که متون مقدس بودیسم “هینه یانه” به زبان پالی مکتوب شده است.سه بدن یک بودا در بودیسم “مهایانه” پذیرفته شده است اما “هینه یانه” به سه بدن یک بودا اعتقادی ندارد، زیرا آنها معتقدند که یک فرد باید مسیر خود را برای رستگاری پیدا کند. ده نگرشی که در “مهایانه” برای رسیدن به آن تلاش می‎شود، عبارت است از سخاوتمندی، انضباط شخصی، صبر، استقامت، ثبات ذهنی، خرد، مهارت، دعاهای آرمانی و الهام‌بخش، تقویت قدرت و آگاهی عمیق و معادل این ده نگرش در فرقه‌ی “هینه یانه” شامل سخاوتمندی، انضباط شخصی، صبر، استقامت، صادق بودن، خرد، چشم‎پوشی، وضوح، عشق و اعتدال می‌باشد.در بودیسم “مهایانه”، شادی بی‌اندازه در این آرزوست که دیگران از شادی روشنگری بی‌پایان برخوردار شوند. در بودیسم “هینه یانه”، شادی بی‌اندازه به معنای خوشحالی از شادی دیگران بدون هیچگونه حسادت و انتظار متقابل است. کتاب پیش رو به همت “ع پاشایی” عمده‌ی تمرکز خود را بر مکتب “هینه یانه” قرار داده است.