واپسین شطحیات

فریدریش ویلهلم نیچه (زادهٔ ۱۵ اکتبر ۱۸۴۴ – درگذشتهٔ ۲۵ اوت ۱۹۰۰) فیلسوف، شاعر، منتقد فرهنگی، جامعه شناس، آهنگساز و فیلولوژیست کلاسیک بزرگ آلمانی و استاد لاتین و یونانی بود که آثارش تأثیری عمیق بر فلسفهٔ غرب و تاریخ اندیشهٔ مدرن بر جای گذاشته است.کتاب واپسین شطحیات نام هشتمین جلد از مجموعه ی آثار نیچه است .این کتاب در سه فصل نوشته شده است .اولین قسمت آن روزشماری از زندگی این فیلسوف بزرگ، فلسفه وشرح حال و جهان بینی اش ارائه می دهد.در این بخش نویسنده به ریشه های تفکرات نیچه می پردازد، و او را در دوره ای که خود نویسنده آن را “کسوف معنوی “می نامد تشریح کرده و به دقت بررسی می کند .فصل دوم با نام واپسین شطحیات که نام کتاب نیز است جملاتی پراکنده و نقل قول هایی از نیچه را پوشش می دهد این بخش شامل جملاتی است که این فیلسوف بزرگ در 10سال پایانی عمر خود گفته است و در واقع می توان این جملات گهربار را انعکاسی از مقطعی از زندگی نیچه دانست و روحیات او را به گونه ای که در قالب آن جملات در آمده است شناخت یعنی دیوانگی و جنون را در این جملات به وضح دید.در سومین فصل از کتاب شطحیات نوشته های آغازین نیچه آمده است . این نوشته ها بیشتر در سن 17تا 18سالگی فیلسوف نوشته شده اند.” .بینش تاریخی نیچه “نیز فضل پایانی کتاب واپسین شطحیات است که طی آن نظرات وآرای تعدادی صاحب نظر در باب نیچه جمع آوری شده است .کتاب واپسین شطحیات توسط حامد فولادوند گردآوری و ترجمه شده است. این کتاب را نشر جامی منتشر کرده است.