پرتره نگاری

پرتره‌نگاری در طول سال‌ها تحول فرهنگ بشری همواره وجود داشته است و جهان باستان سرشار از پرتره است: یونانی‌ها مجسمه‌هایی از افراد سرشناس را بر سر مقبره‌ها یا در جایی از شهر می گذاشتند و تندیس شیئی مهم در خانه‌های شخصی شده بود. در آثار نویسندگانی چون ارسطو، گزنفون، افلاطون، سیسرون و هوراس هم به پرتره‌نگاری اشاره شده است. شماری از مهم‌ترین پرتره‌ها در تاریخ در منطقه فیوم مصر رومی در سده های یکم تا دوم پس از میلاد تولید شده است. اما سده پانزدهم از جهت حرفه ای شدن نقاشی پرتره اروپایی نقطة تحول مهمی در تاریخ پرتره‌نگاری است. در سده شانزدهم هم هنرمندان پرتره نگار واجد جایگاه هنری بودند و در سده‌های هفدهم و هجدهم، در اروپا و سپس در آمریکا، سفر پرتره‌نگاران از شهری به شهری و از خانه‌ای به خانه‌ای رایج بود. در سده نوزدهم هنرمندان زیادی از طریق پرتره‌نگاری به شهرت و ثروت رسیده‌اند. امروزه پرتره و مطالعات مربوط به آن جایگاهی حائز اهمیت در مطالعات هنر دارد. ویژگی پرتره نگاری این است که علاوه بر تعریفی دقیق از پرتره، در نه فصل و در قالب ۱۳۸ تصویر جذاب بدین مباحث پرداخته است: کارکردهای پرتره‌نگاری، قدرت و جایگاه آن، پرتره‌نگاری گروهی و پرتره‌نگاران. نویسنده از موضوعاتی چون مدرنیسم و جنسیت نیز غافل نبوده است.