چشم انداز آیین های نمایشی

چگونه اجرا در سیاست، علم پزشکی، دین، سرگرمی های عامه پسند و نعاملات رو در رو و روزمره مورد استفاده قرار می‌گیرد؟ چه شباهت ها و تفاوت هایی بین اجرای زنده و اجرای واسطه ای وجود دارد؟ روابط متنوع و پیچیده بین بازیگران-تماشگران، ایفاگران نقش، نویسندگان و کارگردانان را می توان در یک اجرای «چهارجانبه» تصور کرد. مطالعه‌ی تعاملات میان سخنرانان اجرای چهارجانبه همان چیزی است که در مطالعات اجرا صورت می‌گیرد. این مطالعات به شدت میان رشته‌ای، میان فرهنگی و میان ژنتیکی‌است. ریچارد شکنر درباره‌ی این اثر گفته است: «چشم‌اندازهای آیین‌های نمایشی مشارکت در یک کار بزرگ است. چگونه اجرا در سیاست، علم پزشکی، دین، سرگرمی ‌های عامه‌ پسند و تعاملات رودرروی عادی مورد استفاده قرار می‌ گیرد؟ چه شباهت‌ ها و تفاوت ‌هایی بین اجرای زنده و اجرای واسطه ‌ای وجود دارد؟ روابط متنوع و پیچیده بین بازیگران تماشاگران، ایفاگران نقش، نویسندگان و کارگردانان را می‌ توان به‌صورت مستطیل و یک اجرای «چهارجانبه» تصور کرد. مطالعه‌ی تعاملات (گاهی اوقات آسان، گاهی پرتنش) میان سخنرانان اجرای چهارجانبه، همان چیزی است که در مطالعات اجرا صورت می ‌گیرد.این مطالعات به‌شدت میان ‌رشته‌ ای، میان ‌فرهنگی و میان ‌ژنتیکی است. مطالعات اجرا براساس پیدایش جهان پسااستعماری بنا شده که در آن فرهنگ‌ ها با یکدیگر برخورد و تداخل دارند و بارور می‌شوند. رشته ‌های هنری و دانشگاهی به‌طور یکسان در مرزهای همیشه متغییر زنده هستند. گونه ‌های موسیقی، تئاتر و رقص که زمانی کاملا متمایز بودند (حداقل در غرب)، ازطریق شیوه ‌هایی باورنکردنی در سی‌وپنج سال اخیر با یکدیگر تعامل دارند. این تعامل‌ ها به‌طرزی گویا، بخشی از یک حرکت بزرگتر فرهنگی محسوب می ‌شوند.»