کتاب بی نام اعترافات

رمان «کتاب بی نام اعترافات» در میان آثار این نویسنده یکی از بهترین نمونه هایی است که او سعی کرده است با آن در این مسیر گام بردارد و دغدغه های فراداستانی خود را در قالب روایت داستانی به مخاطب منتقل کند. این رمان نمونه ای است قابل اعتنا از طبع آزمایی نویسنده برای خلق لحن داستانی متفاوت و در این مسیر استفاده از دیالوگ های صریح و کوتاه با چاشنی استفاده از عبارات و جملاتی به زبان آذری که هم شیرین است و هم تاثیرگذار و جذاب.داستان از آنجایی شروع می شود که با فوت پدر، خودنویس او به همراه پانصد ششصد صفحه دست نویس به پسرش داده می شود و اکنون او سعی دارد که از دل دست نویس ها داستانی را بازنویس کند که قهرمان آن نوجوانی است که با وجود محدودیت ها و ممنوعیت هایی که از طرف دولت در آن دوران وجود داشته، به همراه عمو و چند نفر دیگر به شبیه خوانی مشغول می شود.