کتاب تا که این پنجره باز است

بخشی از کتاب:
همان طور که در علفزار دراز کشیده بودم و چشم به آسمان دوخته بودم ابرها می آمدند و میرفتند. ناگهان صدایی مرا به خود آورد.
صدایی که از خیس شدن پرهایش شکایت میکرد. بیشتر که دقت کردم چیزی شبیه به یک حشره با چشمانی درشت و زیبا مرا تماشا می کرد اما نه حشره نبود دو بال زیبا موهای بلند روشن که قدری از آن را با گلها بالای سرش جمع کرده بود.