کتاب نظریه و تحلیل درام

رسیدن به «منسجم‌ترین، نظام‌مندترین و کارآمدترین فرازبان ممکن برای تحلیل و توصیف متون دراماتیک» هدف اعلام شده‌ی نویسنده در کتاب حاضر است. برای نیل بدین هدف، نویسنده نظریه‌ی ارتباط و الگوی نظام ارتباطی را مبنا قرار می‌دهد و می‌کوشد در ذیل این الگوی کلی، تمامیت دستاوردهای کنش تحلیلی و انتقادی در حوزه‌ی درام را یک‌جا جمع کند. از جمله ویژگی‌های کتاب «نظریه و تحلیل درام»، توجه به حضور مولفه‌های اپیک یا روایی در درام و به طور کلی، توجه به وجود پیوندهای تاریخی و ساختاری بین درام روایت است. در نگاهی کلی‌تر، می‌توان وجه مشخصه‌ی کتاب حاضر را تلاش برای درآمیختن رویکرد تحلیلی و ساختاری (همزمانی) با رویکرد تاریخ‌نگر (درزمانی) در عرصه‌ی مطالعات درام و تحولات مربوط به آن دانست. همین امر باعث شده است که کتاب فیستر، بر غم غلبه‌ی رویکرد تحلیلی و ساختاری در آن، دربردارنده‌ی طرحی کلی که از تاریخ درام نیز باشد، امری که آشکارا در ارجاعات فراوان کتاب به نمایشنامه‌ها و نمایشنامه‌نویسان ادوار تاریخی مختلف نمود یافته است.