کتاب استراحت روی نیمکت روبروی خضر

معیار حقیقی زندگی، خاطره است . مسافر در حالی که باز پس می نگرد، زندگی را همچون صاعقه ای طی می‌کند. او از دهکده‌ی بعدی به همان سرعت که کسی اوراق کتابی را واپس زند به نقطه ای بازمی گردد که در آن تصمیم به عزیمت گرفته است. کسانی که همچون سالخوردگان، زندگی برایشان مبدل به مکتوبی شده است، مایل اند که این مکتوب را فقط بر عکس بخوانند، زیرا تنها بدین طریق است که آنان با خویشتن روبرو می‌شوند و فقط با گریختن از زمان حال قادرند آن را بفهمند.