کتاب تخیل

درباره کتاب:

تخیل یکی از اولین آثار فلسفی ژان پل سارتر است که در سال ۱۹۳۶ منتشر شد. این کتاب در واقع بخشی از پژوهش های پدیدارشناسانه ی سارتر در دهه ۱۹۳۰ است، زمانی که تحت تأثیر ادموند هوسرل قرار داشت. سارتر در آن به بررسی ماهیت تصویر ذهنی و تخیل می پردازد. او در این کتاب هم از روان شناسی کلاسیک فاصله می گیرد و هم از نگاه تجربه گرایانه ای که تخیل را محصول کم رنگ شده ادراک حسی می داند. این اثر بعداً مقدمه ای برای کتاب مهم ترش L’imaginaire شد که در ۱۹۴۰ به چاپ رسید و دیدگاه هایش را کامل تر کرد. در بخشی از این کتاب می خوانیم دکارت لایب نیتس و هیوم همگی تصوری مشابه از تصویر دارند. تنها در زمانی که باید نسبت تصویر و اندیشه را مشخص کنند توافقشان از بین می رود. روان شناسی اثبات گرا، مفهوم تصویر را همان گونه که از این فیلسوفان به ارث برده حفظ کرده است؛ اما میان سه راه حلی که آنان برای مسئله ی رابطه ی تصویر و اندیشه پیشنهاد کرده اند روان شناسی نتوانست انتخابی انجام دهد. هدف ما این است که نشان دهیم چنین وضعیتی، نتیجه ی اجتناب ناپذیر پذیرش این پیش فرض بوده که تصویر یک شیء است اما برای روشن تر ساختن این نکته باید از دکارت آغاز کنیم و تاریخ مختصری از مسئله ی تخیل ارائه دهیم.