کتاب صفات الهام‌ بخش

درباره کتاب:

سلمان اختر همیشه کلامی روشن، نگاهی فرانگر و دلی مشتاقِ نظرات دیگران داشته؛ او این‌بار نیز در کتاب صفات الهام‌بخش درک ما را از کارها و خصائص مثبت عمقی دوچندان می‌بخشد. کسانی که به کار درمان روان‌پویشی مشغول‌اند، پای خوان گستردۀ شرح‌حال‌های سلمان اختر و نگاه مومنانۀ او به خوبی ذات بشر بنشینند و از آن توشه بردارند.
پگی هیوستن، انجمن روانکاوی فلوریدا
اختر که متفکری است با طبعی دقیق و حساس، این مرتبه به سراغ تجربیاتی در آدمی رفته که تا دیری در روانکاوی قربانی غفلت بوده و در تاریخ یک‌صدسالۀ روانکاوی تازگی‌ها نظرها به آن جلب شده است: در آدمی خصائصی پسندیده‌ هست که از سرشت باطنی‌اش نشأت گرفته‌اند. ما همیشه به دنبال آسیب‌شناسی روانی هستیم و خیال می‌کنیم ذات بشر از بُن بی‌مایه و ویران‌گر است و غبار این عادت ایام آزگار بر چشمان‌مان جا خوش کرده است؛ از آن روز که این خصائص نیک آدمی را ساختارهایی ثانویی، کارکردهایی دفاعی، و با هزار ارفاق تصعید، قلمداد کردیم، روزگاری دراز می‌گذرد. سلمان اختر درست روی همین خصائص، این صفات الهام‌بخش،‌ بر این ویژگی‌هایی که جامۀ حیات‌مان از ریسمان آنها ریسته شده، دست می‌گذارد، او به سراغ خصلت‌هایی در ما می‌رود که گرچه تجربیات زندگی ریخته‌گر آنهاست ولی روی پای خودشان ایستاده‌اند، اختر مرشد و راهنمای ما در سفری ناگزیر به درک همه‌گیرتر انسان می‌شود و کاری می‌کند در تصور خود از آدمی باانصاف و بی‌پرده پوشی سخن بگوییم و خوش‌بینی بیش‌تری به خرج دهیم. این کتاب از نان شب هم برای ما واجب‌تر است!
هنری پرنس، دانشگاه تامس جفرسن؛ مرکز روانکاوی فیلادلفیا
صفات الهام بخش دو بخش اصلی دارد: بخش نخست به خصائص نیک و مثبت می‌پردازد و شامل فصل‌هایی با عنوان «شجاعت»، «تاب‌آوری» و «سپاسگزاری» است؛ موضوع بخش دوم کارهای مثبت است و فصولش در عناوینی همچون «سخاوت»، «بخشش» و «فداکاری» سامان گرفته است. روی‌هم‌رفته، این شش فصل تصویری یکپارچه از سناریوهای ارتباطی به دست می‌دهد که ضمانتی بر غنای تجربۀ بشری است. کتاب حاضر حاوی تأملاتی اجتماعی-بالینی است که سعی در تعدیل دیدگاه فروید، مبنی بر «بد بودن» ذاتی بنی‌بشر و انگ دفاعی بودن بر غالب خوبی‌های آدمی، دارد. این کتاب سرچشمه‌ها، تطورها، لذات اجتماعی و منافع بالینی شجاعت، تاب‌آوری، سپاسگزاری، سخاوت، بخشش و فداکاری را پیش چشم ما به‌روشنی نقش می‌کند و کنجی از تجربۀ بشری را آفتابی می‌کند که روان‌کاوها و دیگر کسانی که در حوزه سلامت روان دستی بر آتش دارند، چنان‌ که باید و شاید به درکش نائل نشده بودند.