کتاب مریم شاهکار آفرینش

بر مریم (ع) امر می‌شود بخور و بیاشام و چشمت را روشن دار. خوردن و آشامیدن چیزی نیست که زنی هنگام زایمان نیاز داشته باشد، بُعدی در وجود ماست که نان و آب خاص خود را می‌خواهد. برخی کلمات برای روح نان و آب هستند. آنچه مریم (ع) می‌شنود و می‌بیند اکل و شربی است که به امر ربش بر جانش می‌نشیند و وجودش را لبریز از اسرار می‌کند. بشارتی بر مریم (ع) داده می‌شود: چشمت روشن! مریم (ع) لبریز از اسرار است، اما امر به سکوت می‌شود. او گیرنده‌ای تسلیم است و فرستنده‌ای بی‌کلام؛ مریم (ع) نباید اسرار را بگوید، از این پس اسرار از تجلی کلمه‌ای که در بطن او پرورده شد، بر عالم خوانده می‌شود. گویی مریم (ع) در فضای تمنای «رَبِّ زِدْنِی تَحَیُّراً» در پرواز است.