کتاب یادداشت هایی درباره ی سینماتوگراف

برسون در این یادداشت‌ ها، کشف‌ ها و تجربه‌ های خود در کار فیلم‌ سازی را، که چون جرقه‌ هایی گذرا و ناگهانی در جریان کار خلاقه بر ذهن او گذاشته‌ اند، به‌ صورت قطعه‌ هایی کوتاه، که  از اندیشه‌ هایی بلند برآمده اند، ثبت کرده است.

اندیشه‌ های برسون ما را به بازاندیشی درباره‌ ی ویژگی‌ های فیلم و عناصر آن فرا می‌ خوانند، هنری که او نام سیماتوگراف را برای شکل متعالی آن ترجیح می‌ دهد و حقیقت آن با حقیقت تئاتر، داستان، و یا نقاشی متفاوت است.

در این یادداشت‌ ها دلبستگی او به بی ‎‌ریایی، به فطرت، به صرفه‌ جویی و دقت در هنر، و بیزاری‌ اش از خودبینی، روشنفکرمابی و دنباله‌ روی آشکار است. آن‌چه به این یادداشت‌ ها ارزش می‌ بخشد آن است که دستاورد سال‌ های دراز کار خلاقانه و پرثمر را در سطور و کلماتی اندک گرد آورده‌ اند.