یادداشت هایی در باب سینماتوگرافی

روبر برسون کارگردان فرانسوی یکی از هنرمندان بزرگ قرن بیستم و از رادیکال‌ترین، اصیل‌ترین و درخشان‌ترین استایلیست‌های تاریخ بود. او با بازیگران غیرحرفه‌ای – به قول خودش مدل‌ها – کار می‌کرد و مجموعه‌ای کاملا محدود اما هیپنوتیزم کننده از صداها و تصاویر را برای تولید آثار کلاسیکی مانند مردی فراری، جیب بری، خاطرات یک کشیش روستایی، و لنسلوت دریاچه به کار برد. برسون از ابتدا تا پایان کار خود را وقف ساخت فیلم هایی کرد که در آن هیچ چیز اضافی نیست و همه چیز همیشه در خطر است.کتاب “یادداشت هایی در باب سینماتوگرافی”، جوهر نظریه و عمل برسون را به‌عنوان یک فیلمساز و هنرمند نشان می‌دهد. او تفاوت های اساسی بین تئاتر و فیلم را مطرح می کند. گرامر عمیق سکوت، موسیقی و سر و صدا را تجزیه می کند. و قدرت اسرارآمیز تصویر برای باز کردن قفل روح انسان را تأیید می کند. این کتاب که برای ستایشگران این کارگردان بزرگ و دانشجویان سینما ضروری است، مانند نامه‌های ریلکه به یک شاعر جوان، برای هر کسی که به ادعاهای تخیل در جستجوگرترین و دقیق‌ترین آن پاسخ می‌دهد، الهام‌بخش خواهد بود.رابرت برسون (1901–1999) در برومون-لاموت فرانسه به دنیا آمد. او پس از فارغ التحصیلی به پاریس نقل مکان کرد، به این امید که نقاش شود. او یک کمدی کوتاه به نام Affaires publiques را در سال 1934 کارگردانی کرد، اما با شروع جنگ جهانی دوم کار او محدود شد. او در سال 1939 در ارتش فرانسه نام نویسی کرد و در سال 1940 اسیر شد و یک سال را در اردوگاه کار به عنوان اسیر جنگی گذراند. پس از آزادی به پاریس بازگشت و فرشتگان گناه (1943) را کارگردانی کرد، اولین فیلم بلند او، تحت اشغال آلمان.