کتاب مهیای رقصی در برف

بخشی از کتاب:
«فرمانده گفت: “آماده‌ای؟ پس خداحافظی‌هایت را بکن.”«طوری لباس پوشیده بودم که انگار می‌خواستم بروم مجلس رقص ـــ‌دامن صاف سیاهی که تا سر زانوهایم بود، با بلوز زیبای قرمزی که کلی دکمه‌ی کوچک داشت و کفش‌ پاشنه‌بلند. دو پلیس همراهی‌ام کردند و سایرین، طبق دستورات فرمانده، در آپارتمان ماندند تا آنجا را بگردند. هنگام پایین‌آمدن از پله‌ها دستم را به نرده گرفتم و یکی از پلیس‌ها جوری به من نزدیک شد که خودم را چسباندم به دیوار. احساس کردم یکی از جاسوسان فیلم‌های کارآگاهی هستم که دارند می‌برندش؛ موقعیت خیلی دراماتیکی بود.»