درمان شوپنهاور

میخواستم نه تنها قهرمان داستان من با مرگ خویش کنار بیاید. بلکه به مراجعان خود نیز کمک کند تا با مرگ مواجه شوند. دلیل انتخاب و معرفی موضوع مرگ در فرآیند روان درمانی به سالهایی باز میگردد که با بیماران سرطانی درمان ناپذیر کار میکردم. بیماران زیادی را دیدم که در مواجهه با مرگ پژمرده نشدند. بلکه برعکس دچار تغییراتی اساسی شدند که تنها میتوان آن را رشد شخصیت پختگی با پیشرفت خردمندی نامید. آنها در اولویتهای زندگی خود تجدید نظر کردند. موضوعات روزمره را ناچیز می.شمردند از داشتههای مهم خود مانند کسانی که دوستشان دارند. از تغییر فصول از شعر و موسیقی که مدتهای مدیدی از آنها غافل مانده بودند. شاکر و شادمان می شدند. یکی از بیمارانم میگفت: سرطان روان رنجور را شفا می بخشد. اما افسوس که انسان باید تا لحظات آخر زندگی هنگامی که بدنش مورد تهاجم سرطان قرار میگیرد منتظر بماند تا بیاموزد چگونه زندگی کند.