کتاب راویان خاموش اوبه

درباره کتاب:

…. و من کلمه ای بودم به هیات ماموری که اسلوب روایت با کلمات جهان را می دانست اما عمرش به دنیا نبود بلکه آمده بود تا روایتی رو به فراموشی را در ذهن مخاطبان این جهان نقر کند و برود …. مخاطبان این کلمات می توانند سراغ مردی میانسال را در شهری کوچک از ولایات جنوب بگیرند که داعیه ی کتابت داشت و این ماموریت خطیر را به من و آنها. مخاطبان کلمات من بدانند که هر چه بود از او بود و من کلمه ای بیش نبودم در این جهان سودایی…. و از این پس نیز کلمه ای بیش نخواهم بود مگر به هیات پروانه ای یا کاکلی و یا طرقه ای نشسته بر گل بوته های اردیبهشتی شکوفا در همان تپه ی رازناک کنار امامزاده که می گویند انتهای جهان است.