نظریه تاریخی انقلاب اسلامی

درباره کتاب:

تجربه انقلاب با خود درکی از مفهوم تبدل و دگرگونی را به ارمغان می آورد که ناگزیر به تقویت تأمل تاریخی منتهی می‌گردد.

زیر و زبر شدن آنچه پیشتر سخت و استوار تلقی می شد، برهم خوردن چیدمانی از اشیاء و معانی که تا کنون بدیهی انگاشته می‌شد، تأسیس اساس نظمی نوآیین، نوعی تجربه روحی و شهودی از تولد «خویشتن» جدید و قرار گرفتن روند تحولات روی دور تند همه و همه برانگیزنده التفات تاریخی بود. شوریدن مردم ایران بر رژیم «تجددگرا» و «توسعه گرا» و «عرفی گرا»، ولو مستبد و سرکوبگر، که مستظهر به حمایت و همراهی قدرت‌های بزرگ بین المللی است و کامیابی در سرنگون کردن آن، دست کم آن زمان چیزی نبود که با مفروضات و کلیشه‌های رایج سازگار باشد. کلان روایت تاریخی از رژه یک پارچه تاریخ جهانی به سوی وضع تجدد و غلبه توسعه و عرفی گرایی، ظاهراً مورد نقضی یافته بود…..