کتاب چالش های رهبری

کوزس و پوزنر تاکید دارند از زمانی‌که در اوایل دهه ۱۹۸۰ از افراد خواستند به ایشان بگویند که وقتی در رهبریِ دیگران «بهترینِ خودشان» بودند چه کاری انجام دادند و همچنان نیز این‌را از افراد مختلف سراسر جهان می‌پرسند، به شکل اعجاب‌آوری دریافته‌اند که صرف‌نظر از زمان یا شرایط، افرادی که دیگران را به خوبی و درستی رهبری می‌کنند، مسیرهای شبیه به هم را دنبال کرده‌اند. آن‌ها دریافته‌اند که رفتارها و اعمال کاملا مشخص و مشترکی وجود دارند که با
درگیر شدن در آن‌ها، رهبرای رویدادهای خارق‌العاده‌ای را در سازمان رقم زده‌اند و از همین‌جا است که پنج روش رهبری نمونه استخراج می‌شود.

یکی از مهم‌ترین تاکیدات کتاب، این اعتقاد است که رهبری با شفافیت شخصی و رفتاری شروع می‌شود. به همین دلیل، اولین گام و رویه برای رهبر شدن، الگو بودن است. در این مسیر، فرد ابتدا باید ارزش‌ها و اصول راهنمای خود
را به روشنی تعریف کند. رهبران بزرگ هرگز انتظار ندارند که دیگران کارهایی را انجام دهند که خودشان حاضر به انجام آن نیستند. به همین دلیل، قدم اول مستلزم آن است که رهبران ارزش‌ها را شفاف‌سازی کنند تا افراد بدانند
چه چیزی از آن‌ها انتظار می‌رود. این ارزش‌ها، معیار تصمیم‌گیری‌ها و اقدامات روزمره می‌شوند. نویسندگان تاکید دارند که پس از شفاف‌سازی ارزش‌ها، رهبران باید با عمل به اصول مشترک، الگو باشند؛ یعنی رفتارشان باید
با ارزش‌هایی که بر زبان می‌آورند هماهنگ باشد. این هماهنگی بین گفتار و کردار، چیزی است که دیگران را تشویق می‌کند تا به رهبر و رسالت او ایمان بیاورند.

پس از تثبیت اعتبار از طریق الگوبرداری، رهبر وارد دومین روش می‌شود: الهام بخشیدن به چشم‌اندازی مشترک. کوزس و پوزنر اعلام می‌کنند که بررسی عملکرد هزاران رهبر در نهادها و سازمان‌ها و موقعیت‌های مختلف به آن‌ها
نشان داده که رهبران باید به آینده‌ای بهتر و متفاوت ایمان داشته و هم‌زمان توانایی این را داشته باشند که این تصویر جذاب از آینده را با چنان شور و اشتیاقی به دیگران منتقل کنند که آرزوی رسیدن به آن، در قلب‌ها و ذهن‌هایشان شعله‌ور شود. کتاب تاکید دارد رهبران در این بخش، امکانات آینده را متصور می‌شوند؛ آنها نه تنها به «آنچه هست»، بلکه به «آنچه می‌تواند باشد» فکر می‌کنند.

با این حال، صرفاً داشتن یک رؤیا کافی نیست؛ رهبران باید بتوانند دیگران را ترغیب کنند تا آرزوهای مشترک را بپذیرند. این کار با گوش دادن به آرزوهای پیروان و ربط دادن چشم‌انداز بزرگ به منافع و خواسته‌های فردی آن‌ها
امکان‌پذیر می‌شود. نکته طلایی آن است که چشم‌انداز موفق، چشم‌اندازی است که توسط همه سهامداران به اشتراک گذاشته شده و احساس مالکیت در آن وجود داشته باشد.