کتاب نظریه ی کنش ارتباطی

نظریه ی کنش ارتباطی یک کتاب دو جلدی است که در سال 1981 توسط فیلسوف بزرگ یورگن هابرماس نوشته شده است و در آن نویسنده پروژه ی خود را برای یافتن راهی برای پایه گذاری “علوم اجتماعی در نظریه زبان” ادامه می دهد. دو جلد عبارتند از عقل و منطقی سازی جامعه که هابرماس در آن مفهومی از عقلانیت ارتباطی را ایجاد می کند، و جلد دوم آن که زیست جهان و نظام نقادی مفهوم کارکردگرایانه ی عقل نام دارد و در آن هابرماس مفهوم دو سطحی از جامعه را ایجاد می کند و نظریه انتقادی مدرنیته را ارائه می دهد. پس از نوشتن نظریه کنش ارتباطی ، هابرماس با استفاده از آن به عنوان مبنای نظریه ی اخلاق ، دموکراسی و قانون ، نظریه کنش ارتباطی را گسترش داد. این اثر الهام بخش بسیاری از نظرات نظریه پردازان و فیلسوفان اجتماعی بوده و در سال 1998 توسط انجمن جامعه شناسی بین المللی به عنوان هشتمین کتاب مهم جامعه شناسی قرن بیستم فهرست شده است. نظریه کنش ارتباطی یک پروژه انتقادی است که مفهومی از عقل را بازسازی می کند که مفهومی ابزاری یا عینی گرایانه ندارد، بلکه یک عمل ارتباطی رهایی بخش است. این بازسازی پیشنهاد می کند: “عمل و درک انسان را می توان به عنوان یک ساختار زبانی موثر تجزیه و تحلیل کرد” و هر عبارت بر پیش بینی آزادی از سلطه ی غیر ضروری تکیه می کند. از این ساختارهای زبانی ارتباطی می توان برای ایجاد درک هنجاری از جامعه استفاده کرد. این تصور از جامعه “برای ایجاد مفهوم سازی از زمینه ی زندگی اجتماعی که متناسب با پارادوکس های مدرنیته است ، مورد استفاده قرار می گیرد.