کتاب آن چنان که بودیم

تا آن جا که حافظه ام یاری می کند اولین نوشته ام در مطبوعات، جوابیه ای بود به اوریانا فالاچی که برای مصاحبه با شاه به ایران آمده بود. متاسفانه پیدایش نکردم، پس در این کتاب نیامد.اما از همان وقت یک کیسه ی نایلونی داشتم که هر آن چه را در مورد کتاب هایم و بعد گالری ام و یا نوشته ای از خودم در مطبوعات آمده بود، می بریدم و در کیسه می انداختم. یک کیسه شد دو کیسه و بعد سه کیسه و در نهایت پنج کیسه پر از بریده های جراید.بعد از سال ها رفتم سراغ کیسه ها. یک به یک را گشودم و از میان نوشته ها، انتخاب کردم. در میان این گزیده ها چندتایش برایم عزیزتراند .مخاطبان با خواندن این کتاب متوجه دو نکته خواهند شد؛ اول اینکه با نگاه شخصی من نسبت به مسائل مختلف آشنا می شوند. دومین نکته ای که می خواهم به آن اشاره کنم این است که این کتاب به نظرم نوعی تاریخ نگاری هم محسوب می شود چون خواننده با خواندن این کتاب متوجه اتفاقات چهل سال از مهم ترین سال های تاریخ این مملکت خواهد شد.