کتاب برنامه ریزی در ایران (1356-1316)

در مورد این که کشورهای مختلف از جمله ایران، به چه نحو اداره می شوند، تصمیمات مهم چگونه اتخاذ می شود و آن چه در عمل اتفاق می افتد تا چه حد به طور مستقیم یا غیرمستقیم با سیاست های اتخاذشده ارتباط دارد، به رغم ارزش بالای یادگیری، اطلاعات زیادی وجود ندارد. تجربه ی تاریخی نشان می دهد که برنامه ریزی در ایران به عنوان نمونه ای قابل تعمیم از شیوه ی حکمرانی، دربرگیرنده ی اطلاعات مفیدی در این زمینه است. عملکرد سازمان برنامه و بودجه نیز در نقش دستگاه تنظیم کننده ی برنامه های میان مدت و بودجه های سنواتی و به مثابه محل تلاقی آرمان ها و آرزوهای سیاستمداران در یک طرف و منابع و محدودیت ها در طرف دیگر، حاوی جلوه هایی آموزنده از سقف کیفیت حکمرانی در ایران است. لذا تحولات تاریخی برنامه ریزی به عنوان جلوه ای از محتوای حکمرانی و سازمان برنامه و بودجه به عنوان شاخصی از کیفیت نهادی آن در ایران، درس های بسیاری برای آموختن دارد که در این کتاب به بخش هایی از آن پرداخته شده است.