کتاب بوطیقای نو و هزار و یک شب

به نوشته ی دانشنامه ی بریتانیکا اصولا داستان نویسی در ادبیات غرب، مدیون هزار افسان، الف لیله و لیله یا هزار و یک شب عبداللطیف تسوجی تبریزی متاخر است و این، شگفت نیست که این کتاب خانه ی عظیم جهانی، تلاقی گاه اسطوره، حکایت، قصه، قصه های پریوار، ادبیات شفاهی و عامیانه است. اما ارزش دیگر این شاهکار روایی، به خاطر آمیزش فرهنگ و داستان های هندی، ایرانی، عرب، یهود، یونان، روم و مصر و به تعبیر دقیق تر، “گفتمان فرهنگی ملل جهان” است. با آن که درباره ی این شاهکار روایی اندک نوشته نشده است، خوانش حکایات این اثر با رویکرد “بوطیقای نو” یا “نقد و نظریه ی ادبی نو” تازگی دارد. به یک اعتبار می توان گفت که کتاب حاضر، کوششی برای آغازی تازه و جدی در این جهت گرایی است.