کتاب بیست اثر از آنتوان چخوف

این سایه های تیره که بر روی آب شناورند سایه نیستند. بلکه خیال و خاطره اند. پس بهتر این است که همه چیز را از یاد ببریم. بمیریم و به صورت رویا و خاطره در آییم. این آب های مسحور کننده و پرتلالو، این آسمان بی انتها این سواحل ماتم زده و غمگین همه با ما از پوچی زندگی میگویند و از وجود چیزی والا، ابدی و پرجذبه اینها از گذشته ی بی اهمیت و پر رخوت می گویند از آینده ی بی معنا و حتی همین شب پر رمز و راز و غیر قابل تکرار که به زودی به آخر میرسد و به خاطره ها میپیوندد. پس به چه دلیل زندگی کنیم؟