پیتر. لولا. بلاسم. ابیگل. اولیور. پنج نفر شانزده ساله. همه یتیموهمه ساکن یتیم خانه های دولتی. تا آن که روزی آن ها را به جایی می برند که نه بیمارستان است و نه زندان، نه شبیه به هیچ جای دیگری. در این مکان غریب، نه دیواری در کار است و نه سقفی و نه کفی: فقط و فقط پله هایی که تا ابد ادامه دارند؛ به علاوه ی دستگاهی که انگار می خواهد به آن چیزی یاد بدهد.
نقد و بررسی‌ها
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.