دره ی مردگان راه رونده

بخشی از کتاب :

آبتین زمزمه کرد: «وقتی برگردی!» لحنش معمولی بود اما ریشه‌ ی موهایش سرخ‌ رنگ شده بود: «این مدت نمی‌ دیدمت اما می‌ دونستم هستی، فقط کاری نکن که دیگه نه ببینمت و نه دیگه باشی.» جام را دستش داد: «اینو توی مغزت فرو کن که باید برگردی و همه چی رو برای آبتین فیروزی هم تعریف کنی. کاری نکن مجبور شم خودم بیام برگردونمت.»